مطالعه و مقایسه ماکزیمم فشار اعمالی در مفصل غضروفی رادیواسکافوئید با توجه به دو روش المان محدود (fem) و مدل صلب- فنریت (rbsm)

مقدمه: مطالعه سینتیک مچ نقش به خصوصی در گسترش آسیب شناسی دارد و محققین در جستجوی یافتن درمان های جدید، کاهش درد و برگرداندن عملکرد مناسب مچ می باشند.   هدف: هدف از این مقاله، بررسی و مقایسه ماکزیمم فشار اعمالی در طول سطوح تماسی مفصل غضروفی رادیواسکافوئید توسط دو روش المان محدود و مدل صلب-فنریت محاسباتی می باشد.   مواد و روش ها: در مدل صلب- فنریت محاسباتی، ساختار مچ از اجسام صلب که نقش استخوان، فنرهای کششی و فشاری که به ترتیب نقش لیگامان­ها و غضروف­ها را بازی می کنند، تشکیل شده است و دارای یک سری روابط ریاضیاتی است که تنش و کرنش ایجاد شده نسبت به بار اعمالی را در ناحیه مفصل رادیواسکافوئید محاسبه می کند. یافته ها: نتایجی که از این دو روش به دست می­آید حاکی از آن است که ماکزیمم فشار اعمالی در سطح تماسی مورد نظر تقریباً یکسان می باشد. اما روش صلب- فنریت نسبت به روش المان محدود دارای روابط ساده­تر و موثرتر در پیش بینی توزیع فشار تماسی در طی بارگذاری­های متقارن و نامتقارن می باشد. خصوصاً بازده محاسباتی روش صلب- فنریت برای بررسی توزیع فشار مفاصل در کاربردهای ارتوپدیک قابل توجه می باشد.